11 juli 2022

Buiten leren in een groene, natuurlijke omgeving

“In essentie willen we het leren verrijken en de buitenruimte is daar
essentieel”

Dat er drie nieuwe onderwijsgebouwen op campus Rachelsmolen komen, is voor Stefan Beukelaar en Ellen Rohaan, (onder andere) docenten bij FHKE, waarschijnlijk het minst interessante aan de vernieuwingen op de gehele campus. Zij houden zich namelijk bezig met de buitenomgeving als leslokaal. Outdoor learning is een onderwijsvorm waarbij je gebruik maakt van de buitenomgeving als lesruimte. Laat dat nu precies passen bij de groene, parkachtige campus die op Rachelsmolen gerealiseerd wordt.

“Outdoor learning is veel meer dan alleen maar de letterlijke vertaling, buiten leren,” begint Beukelaar te vertellen. Wanneer we alleen kijken hoe een mens leert, dan blijkt dat het studeren niet alleen gaat om het verwerven van kennis in een betekenisvolle omgeving maar juist ook om de verwerking daarvan. Dit kan uitstekend door activiteiten uit te voeren zoals een wandeling op de campus, uit onderzoek blijkt dat juist dat het brein in een groene omgeving veel beter tot rust komt. Daarnaast voelt het gewoon fijner om in de natuur te lopen en dan in een gebouw, bovendien heeft het positieve effecten op de gezondheid als ook op sociaal-emotioneel vlak. Door buiten te zijn spelen er ook nog andere voordelen, je gaat de wereld ontdekken, door te ervaren en te voelen in plaats van naar een scherm staren waar een presentatie op staat.” Rohaan vult daarop aan: “Er zijn drie componenten belangrijk voor outdoor learning, namelijk ervaringsgericht leren (binnen ligt de focus vaak op cognitief leren), in een natuurlijke omgeving zijn en ‘avontuur’ mogen opzoeken. Als je kijkt naar hoe het brein informatie onthoudt, is dat door het aanbieden van oefenstof in die drie componenten.”

Hoe verhoudt dat outdoor learning zich dan precies tot de nieuwbouw? Wanneer het gaat over de campusontwikkeling, wordt er vaak gesproken over de drie nieuwe onderwijsgebouwen. Maar de ontwikkeling gaat verder dan alleen de gebouwen. Ook de campus wordt aangepakt. Zo verdwijnen de hekken rondom de campus en wordt er ingezet op een sterk groen karakter. Een parkachtige omgeving wordt het stiekem ook wel genoemd. “Op basisscholen worden steeds meer groene speelpleinen gecreëerd. Daarmee wordt de natuurlijke omgeving dichtbij gehaald, waardoor docenten en studenten gemakkelijk naar buiten kunnen gaan en dat ook graag doen. Een groene campus ondersteunt docenten en studenten bij het leren, maar draagt ook bij aan welbevinden,” aldus Rohaan.

De twee docenten zijn al betrokken bij het vernieuwen van de campus in Tilburg, waar volgens het Sticky Campus concept van de Vastgoedagenda de campus een aangenamere verblijfplek moet worden. “Wat maakt een campus nu echt zinvol? Niet zomaar een voetbalveldje of een bar, maar we kijken naar dat wat ervoor zorgt dat studenten blijven haken. Een plek waar ze elkaar kunnen ontmoeten, maar ook kunnen ontspannen. Dat je na een college binnen ook een plek hebt om dat te verwerken,” legt Beukelaar uit. Maar ook wordt gekeken hoe de campus ingezet kan worden voor lesactiviteiten. “Als we binnen zijn, zitten we al zoveel. Ga dan buiten niet óók zitten. We sturen studenten met opdrachten op pad: ga het gesprek met elkaar aan, geef feedback of luister een podcast. We gaan niet naar buiten om daar alsnog naar een presentatie te luisteren,” vertelt Rohaan. Zo worden er in Tilburg al wandelroutes gerealiseerd, die deel kunnen uitmaken van een buiten lesgeven. ”Het zou mooi zijn als we dat in Eindhoven straks ook een mooie groene en sticky campus kunnen realiseren, waarmee Fontys tevens aan de samenleving kan laten zien waar we voor staan,” besluiten de twee gezamenlijk.