In Memoriam Monique Peels

Monique Peels HenF

Half november was ze er ineens weer. Iets scherpere trekken, dat wel, en hier en daar als je goed keek misschien een spoor van vermoeidheid. Overblijfselen van de zware maanden die ze achter de rug moet hebben gehad. Maar verder: ze was er weer en helemaal onmiskenbaar Monique Peels. De kenmerkende lach klonk door de gang, ze nam als vanouds meteen de lead in de gesprekken over ‘haar’ dossiers en ja, ook de haren, make-up en nagels waren zoals altijd bij Monique tip top in orde. 

Ze was terug. En ook al was het ‘slechts’ voor een paar uur per week: ze was volledig in control, zo leek het. Wat waren wij daar blij mee. En vooral: wat was zij daar zelf blij mee.

Eén dag na het Fontysberaad van begin december - waar ze een deel van bijwoonde - bleek in het ziekenhuis dat het helemaal mis was. En deze keer misschien nog veel misser dan voorheen. Er was maar één conclusie: ze moest met onmiddellijke ingang haar functie neerleggen. En nu definitief. Afscheid nemen van haar zo geliefde werk en de tijd die haar nog gegeven was, doorbrengen met haar minstens zo geliefde gezin.

Maandagmiddag 9 januari, een uur voor de start van de Nieuwjaarsontmoeting bij Fontys, ontvingen we het bericht: Monique was zondagavond rustig ingeslapen. Nu, een paar dagen later, is het nog steeds moeilijk te bevatten dat Monique er niet meer is. We verliezen niet alleen een steengoede directeur van de dienst Huisvesting & Facilitaire zaken. Nee, we moeten op de eerste plaats afscheid nemen van een heel fijn mens. Een heel geliefde collega. Iemand die - zo bleek de afgelopen dagen uit de vele reacties - als geen ander ‘voor haar mensen stond’. Of achter haar mensen, dat kan ook. Ja, ze stelde hoge eisen aan haar medewerkers. Maar ze gaf hen ook veel vrijheid. En rugdekking, als dat nodig was. ‘Monique gaf mensen vleugels’, zei iemand deze week. En zo was het.

Wat gaan we haar missen. De drive en werkkracht, de bereidheid om altijd en overal extra taken en verantwoordelijkheden op zich te nemen, de zakelijke rust die ze uitstraalde in spannende situaties, haar soms keiharde onderhandelingen en – natuurlijk – de licht cynische humor. Met dat bekende lachje dus.

Monique ‘streed’ 16 jaar voor Fontys. In die jaren heeft ze ontzettend veel weten te bereiken: meest in het oog springend is natuurlijk de grootschalige vernieuwing van (ongeveer de helft van) onze huisvesting. Maar ook de grote contracten met externe partners op het vlak van catering, beveiliging, energie: dat alles ging altijd op een bepaald moment via Monique. En hierbij stond ze zonder uitzondering pal voor Fontys.

Monique streed het voorbije jaar óók voor haar leven. Maar ze wist dondersgoed: dat gevecht is niet te winnen. Daarom ook genoot ze optimaal van de maanden die ze nog te leven had. En het vervult ons met trots dat ze besloot een deel van die tijd aan Fontys te ‘geven’.

Dat was Monique, ten voeten uit.

En nu is ze er niet meer. Onze gedachten gaan uit naar haar man Robert, naar de kinderen, naar Monique’s ouders en naar iedereen die ze achter heeft moeten laten. Wij wensen hen de kracht, de energie en de moed die Monique zo kenmerkten, om met dit grote gemis om te gaan.

Dag lieve Monique, veel dank voor alles.

Arian, Hans en Joep
college van bestuur

Dinsdag 17 januari vindt de uitvaart plaats, in besloten kring. Voor wie afscheid wil nemen: bij de dienst H&F op locatie S1 ruimte 2.30/2.33  is een plek ingericht ter herinnering aan Monique. Degene die zijn of haar condoleances wil overbrengen, kan hier ook terecht.