'Logisch dat iedereen het zwaar heeft'
Boodschap cvb Fontys voor héle gemeenschap - studenten en medewerkers
Beste student, beste collega,
De laatste loodjes wegen het zwaarst. Dat deze uitspraak klopt als een bus, is maar weer eens bewezen. De corona-pandemie houdt ons al bijna 11 maanden in z’n greep. Juist nu er eindelijk enig zicht is op een oplossing (vaccinatie), breekt voor velen van ons de moeilijkste tijd aan. Ik schrijf niet voor niets: ‘enig zicht’. De vaccins zijn weliswaar voorhanden, maar voordat het inentingsproces echt leidt tot versoepelingen van de huidige strenge maatregelen en daarmee ons leven weer wat normaler maakt, zijn we toch wel maanden verder. We weten ook nog niet wat diverse mutanten van het virus betekenen voor de ontwikkeling van de pandemie. Er zit helaas weinig anders op dan volhouden. Stug volhouden.
Als college van bestuur van Fontys zijn we ons zeer bewust van de druk die corona op onze gemeenschap legt. Zeker in deze korte en donkere dagen na de gezelligheid van de feestdagen. Ineens moet er weer van alles, maar tegelijk is er dus weinig perspectief op spoedige verbetering. We zien heel duidelijk om ons heen dat mensen het zwaar hebben. Een groeiend aantal medewerkers maakt zich zorgen om besmet te raken. Dan hebben we het bijvoorbeeld over docenten die op locatie met studenten werken (toetsen, praktijklessen). Maar ook in bredere zin hebben velen van ons, ook studenten natuurlijk, angst om ziek te worden, niet in de laatste plaats omdat er sprake is van een zeer besmettelijke ‘Engelse’ variant. Deze gevoelens zijn begrijpelijk en logisch.
Daarnaast breekt de duur van de pandemie ons langzaam maar zeker op. Hoe je het ook wendt of keert: de maatregelen hebben stevige impact op ons. Vooral het gebrek aan persoonlijk contact, aan échte verbinding met collega’s en met (mede)studenten is niet te onderschatten. Hoe goed de techniek ook functioneert, alleen online werken en studeren wordt al heel snel klinisch, zonder echt contact. Het plezier dat nodig is om goed te presteren, in studie of werk, is bij velen van ons soms ver te zoeken. En dat zo’n beetje alle dingen die het leven naast werk of school een beetje kleur geven, onmogelijk zijn geworden (sporten, uitgaan, winkelen) maakt het er niet bepaald eenvoudiger op. Het is gewoon een hartstikke lastige tijd.
Veel van onze studenten hebben het ook moeilijk, zo bleek recent nog uit ons eigen onderzoek naar het welzijn onder studenten ten tijde van corona. Niet alleen is het voor jonge mensen extra rot om weinig sociaal contact te hebben. Maar het onderzoek wijst ook uit dat velen van hen moeite hebben met online studeren. Het vraagt nu eenmaal andere vaardigheden, en die heb je niet een-twee-drie onder de knie. We doen er alles aan om studenten hierbij te ondersteunen, onder meer via trainingen, maar dat neemt op korte termijn niet ieders zorgen weg. Andere bron van spanning: het risico van studievertraging door het wegvallen van stages of afstudeeropdrachten in de praktijk. Ook op dit gebied doen we wat we kunnen, maar we kunnen geen ijzer met handen breken. Veel bedrijven hebben het druk genoeg met overleven; dan zijn stageplekken niet de grootste zorg.
Last but not least zijn er nog de medewerkers met kinderen. Een zwaar belaste groep, want de combinatie van online thuis werken (met bovengenoemde nadelen) én het begeleiden van de kinderen bij het thuisonderwijs is ingewikkeld. De werkdruk is hoog, zeker voor deze mensen, en als we niet uitkijken hebben de collega’s met kinderen overal te weinig tijd en aandacht voor en dus continu het gevoel tekort te schieten. Wij drukken deze mensen op het hart om hun zorgen te delen met de leidinggevende en/of met collega’s. Laten we het gesprek over de ‘(te) hoog liggende latten’ aangaan. Dat geldt ook voor ons als college van bestuur. Wat niet kan, kan niet. Kortom: heb begrip voor de ingewikkelde situatie van werkende ouders en – vooral – blijf in contact en geef ruimte voor het delen van emoties!
Als ik het zo nog eens teruglees, is het wel een wat somber verhaal geworden. Ik wil daar eigenlijk niet mee eindigen. Wat hierboven staat, geldt namelijk niet altijd en niet voor iedereen. Zoals ik ook bij de jaaropening heb aangegeven, hebben we er ook allemaal een eigen beleving bij. Naast alle onzekerheid, spanning, drukte en zorgen, ervaar ik ook een enorme positieve energie en creativiteit in de organisatie. Ik zie overal voorbeelden van de daadkracht, het enthousiasme en de saamhorigheid die ons er al bijna een jaar doorheen slepen, en die echt niet zomaar uit te doven zijn. Ik denk dat dát de kracht van Fontys is. En ik heb het al vaker gezegd het voorbije jaar, maar nogmaals, en dan spreek ik ook namens mijn cvb-collega's Hans Nederlof en Elphi Nelissen: het is een eer om aan deze gemeenschap leiding te mogen geven.
Wees een beetje lief voor jezelf de komende maanden. Er breken betere tijden aan!
Met hartelijke groet,
Joep Houterman, voorzitter college van bestuur Fontys