‘Gelijke kansen starten met ongelijke behandeling’
Aan de hand van kaarten in gesprek over verschillen
Gelijke kansen bieden aan alle leerlingen kan, als je hen maar behandelt op basis van gelijkwaardigheid, en vooral niet over één kam scheert. Bjorn Hillebrandt hoopt middels workshops meer inzicht te geven en tools aan te reiken om elke leerling en student te zien en te horen. ‘Gelijke kansen starten met ongelijke behandeling’.
Hillebrandt is alumnus van Fontys Hogeschool pedagogiek en rondde daarna de masteropleiding Leren en Innoveren (MLI) af. Hij is werkzaam als docent bij het Yuverta college in Den Bosch en geeft les in het mbo en in het vmbo. Naast het lesgeven houdt hij zich bezig met onderwijsontwikkeling. Hij is ervan overtuigd dat alleen kennis opdoen binnen de door een school gestelde kaders niet voldoende is voor leerlingen en studenten. ‘Natuurlijk zijn die kaders er, je moet immers wel startbekwaam zijn voor je diploma. Maar de weg ernaartoe is aan het individu’.
Wanneer hij workshops geeft gebruikt hij de set ‘Diversiteit kaarten’ van Marten Bos. Op de kaarten staan woorden die een gesprek kunnen starten. ‘Gender’ bijvoorbeeld. Of ‘Fysieke mogelijkheden’, of ‘Taal’. De kaarten zijn een tool om met elkaar in gesprek te gaan. Hillebrandt: ‘Dat ene woord op de kaart leidt tot diepgang. Elk persoon bestaat nu eenmaal uit meerdere lagen. Je kleur, genderidentiteit, afkomst, levensbeschouwing etc. is slechts een deeltje van wie je bent als mens. Bij taal is bijvoorbeeld een aanname dat mensen die de taal minder goed beheersen dommer zijn dan anderen. Of dat iemand in een rolstoel niet dezelfde mogelijkheden heeft dan andere studenten.’
Hij noemt een voorbeeld van een van zijn studenten die, net als haar medestudenten, op buitenlandstage wilde maar dat vanwege haar gezondheid de voorgeschreven tien weken niet haalbaar was. Samen hebben ze gezocht naar een mogelijkheid om toch naar het buitenland te kunnen gaan, zij het wat minder lang. Daarmee beweegt de opleiding met de student mee, in plaats van dat de student zich aan de opleiding moet aanpassen. ‘Nu kreeg deze student wel dezelfde ervaring als haar medestudenten, in plaats van dat ze wordt uitgesloten omdat de regels nu eenmaal voorschrijven dat een buitenlandstage tien weken moet duren. Zolang je als school maar voor iedereen dezelfde waarden nastreeft, kun je elke student gelijke kansen geven door hen juist soms wél ongelijk te behandelen.’
Auteur: Linda Koster